Artykuł sponsorowany

Odbiór zużytych opon – co warto wiedzieć o recyklingu i utylizacji

Odbiór zużytych opon – co warto wiedzieć o recyklingu i utylizacji

Zużyte opony nie mogą trafić na zwykły śmietnik ani na wysypisko. Trzeba je przekazać do legalnego odbiorcy lub PSZOK, bo prawo wymaga co najmniej 75% poziomu odzysku. Najszybsza droga dla firm to zlecić odbiór zużytych opon licencjonowanemu partnerowi, który wystawi KPO, zorganizuje transport i zapewni bezpieczny recykling. Poniżej znajdziesz konkretne zasady, koszty, metody recyklingu i praktyczne wskazówki, by zrobić to legalnie i ekonomicznie.

Przeczytaj również: Jak zaoszczędzić podczas przeprowadzki?

Jak legalnie oddać zużyte opony w firmie i prywatnie

Firmy (warsztaty, floty, przewoźnicy) muszą przekazywać opony podmiotom z odpowiednimi decyzjami środowiskowymi i dokumentować przepływ odpadu (BDO/KPO). Osoby prywatne mogą oddać opony w PSZOK – zwykle bezpłatnie, w określonych limitach sztuk i wymiarów.

Przeczytaj również: Jak wynajem dźwigów może wspierać rozwój ekologicznych projektów budowlanych?

PSZOK (Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych) przyjmuje opony z samochodów osobowych i motocykli za darmo. Nie zawsze przyjmie opony ciężarowe czy rolnicze – te zwykle wymagają komercyjnego odbioru.

Przeczytaj również: Jakie są najnowsze trendy w transporcie kontenerów morskich?

Warto wiedzieć, że obowiązuje zakaz składowania opon na wysypiskach. Magazynowanie w firmie jest możliwe tylko czasowo i w warunkach bezpiecznych pożarowo, z ewidencją w BDO.

Koszt utylizacji opon – widełki i co na nie wpływa

Dla użytkowników indywidualnych utylizacja w PSZOK bywa bezpłatna. Dla firm realny koszt utylizacji wynosi najczęściej 5–20 zł/szt. Wpływają na to: rozmiar opony (osobowa vs. ciężarowa), zabrudzenie (felga, stalowy kord), odległość transportu, wolumen partii oraz wybrana metoda zagospodarowania.

Przy większych ilościach stawki spadają dzięki optymalizacji logistyki i pewnemu strumieniowi odpadu. W przypadku opon ciężarowych lub rolniczych koszt jest zwykle wyższy ze względu na masę i ograniczoną liczbę instalacji przetwarzających.

Metody recyklingu opon: co naprawdę dzieje się z odpadem

Po odebraniu opony są ważone, ewidencjonowane i sortowane. Potem trafiają do jednego z kilku procesów, które łącznie pozwalają osiągnąć wymagany poziom odzysku 75% lub więcej.

  • Bieżnikowanie – ponowne nałożenie bieżnika na karkas opony; przedłuża życie opony ciężarowej i ogranicza zużycie surowców. Wymaga dobrego stanu karkasu i kontroli jakości.
  • Recykling materiałowy – mechaniczne rozdrabnianie i separacja na frakcje: granulat gumowy, włókno tekstylne, stal. Granulat trafia do nawierzchni sportowych, mat antypoślizgowych, mieszanek asfaltowych (asfalty modyfikowane gumą).
  • Odzysk energetyczny – kontrolowane spalanie w cementowniach lub instalacjach RDF jako substytut paliw kopalnych; stalowy kord staje się dodatkiem surowcowym do klinkieru.

Dobór metody zależy od jakości opon, lokalnej infrastruktury i rachunku środowiskowego. Najwyżej w hierarchii stoi przedłużanie życia produktu (bieżnikowanie), niżej recykling materiałowy i energetyczny.

Wymogi prawne i dokumentacja: co musi mieć Twoja firma

Podmiot odbierający opony powinien dysponować decyzjami na zbieranie/przetwarzanie odpadów o kodach 16 01 03 (zużyte opony) oraz odpowiednimi ADR/pojazdami, jeśli wymagają tego warunki transportu. Jako wytwórca odpadu musisz zapewnić wpis do BDO i wystawić KPO (Kartę Przekazania Odpadów) przy przekazaniu.

Prawo wymusza osiąganie określonych poziomów odzysku i recyklingu – w praktyce oznacza to wybór partnerów, którzy realnie kierują opony do procesów odzysku, a nie tylko magazynują. Brak dokumentacji grozi karami administracyjnymi oraz ryzykiem odpowiedzialności za porzucony odpad.

Korzyści z recyklingu opon dla biznesu i środowiska

Ochrona środowiska to nie jedyny argument. Recykling opon ogranicza zużycie surowców pierwotnych, redukuje emisje związane z produkcją gumy i minimalizuje ryzyko pożarowe składowisk. Dla firm oznacza to zgodność z ESG, mniejsze koszty magazynowania, przewidywalność audytową i pozytywny wizerunek u kontrahentów.

Produkty recyklingu, takie jak granulat gumowy, wracają do gospodarki obiegu zamkniętego – to praktyczny dowód, że odpady mogą stać się wartościowym surowcem.

Jak przygotować opony do odbioru – szybka checklista

Przygotowanie poprawia bezpieczeństwo i obniża koszt logistyki. Oto najważniejsze zasady:

  • Usuń felgi, jeśli wymaga tego odbiorca; oddziel opony od innych odpadów.
  • Składowanie krótkoterminowe: na płaskich paletach, pod zadaszeniem, z zabezpieczeniem p.poż.
  • Unikaj zanieczyszczeń (ziemia, oleje) – utrudniają recykling i podnoszą koszt.
  • Grupuj opony według typu i rozmiaru (osobowe, dostawcze, ciężarowe) – przyspiesza odbiór i ważenie.
  • Przygotuj dane do KPO: kod odpadu, masa/ilość, adres załadunku, NIP/BPO/BDO.

Najczęstsze pytania firm B2B

Czy można mieszać opony z innymi odpadami? Nie – utrudnia to recykling i bywa niezgodne z decyzją środowiskową odbiorcy.

Jak często zamawiać odbiór? Przy stałej generacji odpadu lepiej ustawić cykliczny harmonogram (np. co 2–4 tygodnie), by ograniczyć ryzyko magazynowe i koszty.

Czy odbiorca zawsze przyjmie opony rolnicze/terenowe? Tylko podmioty z odpowiednimi instalacjami – warto potwierdzić to przed zleceniem i uzgodnić warunki.

Praktyczny scenariusz: warsztat i flota

Warsztat wymienia 80–120 opon miesięcznie. Ustala cykl odbioru co 3 tygodnie, gromadzi opony luzem na paletach pod wiatą, prowadzi KEO i generuje KPO w BDO w dniu załadunku. Negocjuje stawkę w okolicach 5–12 zł/szt. Flota transportowa natomiast porządkuje opony ciężarowe: nadające się do bieżnikowania trafiają do regeneracji, reszta do recyklingu materiałowego; w kontrakcie uwzględnia wagę i kilometraż do instalacji odzysku energetycznego.

Co wybrać: PSZOK czy komercyjny odbiór?

Osoby prywatne i małe ilości – PSZOK, bo to proste i zwykle darmowe. Firmy – komercyjny odbiór z pełną dokumentacją, elastycznym terminem, pewnością zagospodarowania i rozliczeniem wolumenu. W obu modelach kluczowe jest przestrzeganie zakazu składowania i wyboru ścieżki, która realnie kończy się recyklingiem lub odzyskiem, a nie magazynowaniem bez końca.